Łuszczyca to choroba autoimmunologiczna skóry, która występuje stosunkowo często. Szacuje się, że cierpi na nią ok. 2% polskiego społeczeństwa. Jest to schorzenie niezakaźne, ale przewlekłe. Dotyka wszystkich w jednakowym stopniu, niezależnie od płci czy wieku. Łuszczyca nie zagraża życiu, ale zdecydowanie utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Ze względu na widoczność zmian na skórze choroba wywołuje bowiem dyskomfort psychiczny. Ponadto osoby chorujące na łuszczycę często izolują się od innych, co dodatkowo negatywnie wpływa na ich samopoczucie. Warto zaznaczyć, że nieleczona choroba nie ustępuje samoczynnie i często się zaognia. Z tego względu konieczne jest profesjonalne leczenie łuszczycy.
Przyczyny choroby
Przyczyny łuszczycy mogą być bardzo zróżnicowane. Bardzo często są to czynniki genetyczne i predyspozycje rodzinne do wystąpienia tego schorzenia. Ponadto bardziej narażone na łuszczycę są osoby chorujące na cukrzycę i dnę moczanową. Duże znaczenie ma także występowanie ostrej lub przewlekłej infekcji bakteryjnej, bądź wirusowej, w tym wirusa brodawczaka ludzkiego. Do rozwoju choroby może przyczynić się zażywanie niektórych leków (np. na nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca czy antybiotyków). Do popularnych przyczyn łuszczycy zalicza się też otyłość, nadmierne spożywanie alkoholu, palenie papierosów czy duża ilość pikantnych, słodkich lub zawierających tłuszcze zwierzęce potraw w codziennej diecie. Chorobę może zapoczątkować również nadmierna higiena, niewłaściwe ubrania (ciasne, nieoddychające) czy uczulające i podrażniające skórę kosmetyki. Co ciekawe, nawet uszkodzenia naskórka spowodowane czynnikami mechanicznymi mogą zdecydować o pojawieniu się łuszczycy. Oczywiście nie zapominajmy też o nadmiernym lub stałym, intensywnym stresie oraz silnych wstrząsach psychicznych. Te czynniki niewątpliwie przyczyniają się bowiem do wszystkich chorób autoimmunologicznych.
Objawy łuszczycy
Przyczyn pojawienia się łuszczycy jest wiele i czasami trudno ich uniknąć. Zasadniczo możemy wyróżnić kilka charakterystycznych zmian, które mogą pojawić się w obrębie skóry, paznokci i stawów. Pierwsze niedoskonałości pojawiające się na skórze przyjmują postać krostek i grudek w kolorze czerwonym, sinym lub brunatnym. Mogą być okrągłe lub owalne, ale zawsze są stosunkowo płaskie i wyraźnie oddzielone od otaczającej je skóry. Z czasem bardzo często zaczyna pokrywać je srebrzysta łuska (złuszczające się płaty skóry), składająca się z kilku warstw. Po zdrapaniu łuski wyłania się krwawiąca lub zaogniona powierzchnia skóry. W trakcie nasilania się choroby zmiany te mogą się powiększać. Ponadto grudki mogą rozprzestrzenić się w większe skupiska, tworząc tzw. blaszki łuszczycowe, które z czasem przekształcają się w zgrubienia. Zmiany tego typu najczęściej występują w okolicach łokci i kolan oraz na skórze owłosionej, ale w praktyce mogą wystąpić na całym ciele. Warto dodać, że zmiany tego typu zwykle idą w parze z nieznacznym świądem.
Objawy skórne czasami pojawiają się wraz ze zmianami w obrębie paznokci. Łożysko lub macierz paznokcia może bowiem zostać zajęte przez łuszczycę. W takim przypadku możemy zaobserwować żółtawe plamy pod paznokciem albo charakterystyczne punktowe wgłębienia, zwane naparstkowymi. Paznokcie zaatakowane przez łuszczycę stają się słabsze, bardziej kruche i niezwykle delikatne.
Ostatni typ zmian, które mogą wystąpić w przypadku łuszczycy to te w obrębie stawów. Rozwój stanów zapalnych, powodujących zaczerwienienie, obrzęk i ból, może dotyczyć stawów biodrowo-krzyżowych, dłoni, stóp czy kręgosłupa.
Należy podkreślić, że objawy łuszczycy są dosyć charakterystyczne i łatwo rozpoznawalne przez lekarza. Dlatego, jeśli zauważyliśmy tego typu zmiany na swoim ciele, powinniśmy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, a najlepiej odwiedzić klinikę dermatologii i szybko rozpocząć odpowiednie leczenie. Diagnostyka polega w tym przypadku na ocenie zmian, a w razie potrzeby wykonywane są też odpowiednie badania histopatologiczne.
Skuteczne metody leczenia łuszczycy
W zależności od rodzaju i stopnia nasilenia zmian, lekarz stosuje inną terapię. Przy wyborze metody leczenia łuszczycy ważne są ponadto choroby współistniejące oraz wiek i aktywność pacjenta. Standardowe leczenie opiera się na podaniu odpowiednich preparatów zewnętrznych, typu kremy i maści, celem złagodzenia i zatrzymania rozwoju zmian na skórze. Mają one przede wszystkim usunąć nadmiar zrogowaciałego naskórka oraz zlikwidować stan zapalny skóry. Często podawane są także leki doustne dostosowane do pacjenta i jego aktualnego stanu. Duże znaczenie w leczeniu ma fototerapia, która zasadniczo daje dobre efekty terapeutyczne. W skład fototerapii wchodzą naświetlania lampami UVB311 (monoterapia) i PUVA. Fotochemioterapia to połączenie fototerapii typu naświetlania lampami PUVA z podawaniem leków doustnych. Ta najbardziej skuteczna metoda leczenia łuszczycy, jest najczęściej wybierana przez lekarzy pracujących w renomowanych klinikach dermatologii.
Łuszczyca to choroba, która może dotknąć każdego z nas. Z tego względu warto uważnie obserwować swoją skórę i w momencie stwierdzenia jakichkolwiek zmian, bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Następnie konieczne będzie podjęcie leczenia, najlepiej w klinice dermatologii specjalizującej się w tego typu schorzeniach. Odpowiednie terapia prawdopodobnie zahamuje bowiem dalsze postępowanie łuszczycy i pozwoli zmniejszyć, a z czasem całkowicie wyeliminować widoczność nieestetycznych zmian.
