Choroba dwubiegunowa to inaczej zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Musisz wiedzieć, że ta choroba ma nawroty. Będą to epizody maniakalne i depresyjne. Oczywiście ta choroba ma charakterystyczne objawy. Jakie one będą? Dowiedz się więcej na temat objawów tej choroby i więcej o niej samej, czytając dalej.
Ile trwają epizody maniakalne, a ile epizody depresyjne?
Warto wiedzieć kiedy zaczyna się początek zaburzeń dwubiegunowych. Zaczyna się on przed 40 rokiem życia. Jego występowanie natomiast to 28 a 30 rok życia. Mężczyźni i kobiety w równym stopniu chorują na chorobę dwubiegunową. Ważne jest wiedzieć, ile trwa epizod maniakalny, a ile depresyjny. Czas trwania tego pierwszego wynosi około 3 miesięcy. Jednak nie jest wykluczone, że będzie trwał on dłużej. Zdarza się i również, że trwa on rok. W przypadku epizodu maniakalnego, jego czas trwania jest inny. Będzie to od 2 tygodni do 5 miesięcy.
Objawy zaburzeń afektywnych dwubiegunowych
Dla epizodu maniakalnego charakterystyczne będą objawy takie jak:
- Niewiara w ograniczenia i zdolności
- Euforia
- Pobudliwość
- Ograniczona potrzeba snu
- Nadmierna aktywność
- Rozdrażnienie
- Ekspansywność
Dla epizodu depresyjnego charakterystyczne będą objawy takie jak:
- bardzo głęboki smutek
- żal
- rozgoryczenie
- uczucie pustki
- pogłębiająca się bezradność
- utrata zainteresowań
- niemożność radowania się
- apatia
- zahamowanie aktywności
Choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się także takimi objawami jak osłabienie koncentracji, problemy ze spaniem, zmniejszony apetyt, pesymizm, poczucie niskiej wartości, słaba samoocena, osłabienie uwagi, czarne widzenie przyszłości.
Dlaczego choroba afektywna dwubiegunowa zaczyna się rozwijać? Jakie są jej przyczyny?
W to wchodzą czynniki neurochemiczne, psychologiczne, biologiczne, genetyczne. Choroby afektywne dwubiegunowe mogą również występować u kogoś z rodziny. Może również występować u krewnych osobowość ekstrawertywna.
Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej
Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej to stosowanie odpowiednich leków. Konieczna jest również psychoterapia. Ona naprawdę może pomóc pacjentowi. Pacjent może mieć zaproponowaną lub też poznawczą. Jednak tutaj pacjent musi pamiętać o tym, aby szczególnie stosować się do zaleceń lekarza. Co jeszcze jest istotne? Na pewno edukacja rodzinna.
Cierpienie dla pacjenta z chorobą afektywną dwubiegunową, ale i również dla otoczenia
Pacjent z chorobą afektywną dwubiegunową cierpi. Ta choroba stanowi bardzo duży problem. Jednak otoczenia również reaguje. Bardzo często zdarzają się kłopoty w pracy, kłótnie małżeńskie, czy coś w relacjach z innymi zaczyna się psuć. Nie da się jak pomóc choremu z chorobą.
Jak pomóc osobie z chorobą afektywną dwubiegunową?
Jeśli chora osoba jest w fazie depresji, okaż jej duże wsparcie i zrozumienie. Ma ona wtedy duże problemy z zadbaniem o siebie, wstaniem z łóżka, czy posprzątaniem mieszkania. Musisz również być świadomy tego, że to nie wstanie z łóżka chorej osoby to nie lenistwo. To zwyczajne cierpienie. Dlatego też wtedy musisz okazać się bardzo dużym wsparciem. Nie ganić, a chwalić za najmniejsze zasługi. Może to w jakimś sposób chociaż przyczynić się do poprawy stanu. Staraj się również utrzymywać kontakt z tą osobą. Rozpoczynać rozmowę. Starać się zapraszać gdzieś np. na wyjście do miasta. Może być to nawet krótki spacer. Niech ta osoba wybierze. Kluczowy element leczenia choroby to oczywiście psychoterapia. Nie można zapominać również o lekach. Różne dziwne zachowania możesz obserwować u osoby z chorobą afektywną dwubiegunową. Jeśli chory ma epizod maniakalny, potrafi być naprawdę chaotyczny. Wydaje mu się wtedy, że wszystko może. Ten epizod charakteryzuje się także tym, że ta osoba mało śpi. Mogą być to nawet tylko 2 godziny. Pomimo tak krótkiego snu, osoba ma chęć do działania i faktycznie je podejmuje. Zdarza się również, że jeśli człowiek mam manię, to może wykazywać agresję. Potrafi być naprawdę bardzo nieprzyjemny. Taka osoba bardzo dużo wtedy mówi. Ciężko się z nią porozumieć. Nie dopuszcza nikogo do słowa. Słów, wątków jest bardzo dużo. Chory może być również autoagresywny. Trzeba wiedzieć, że jeśli objawy są silne, należy wezwać psychiatrę. Jeśli nie są takie, które by zagrażały samemu jemu albo otoczeniu, to lepiej nie wchodzić w dyskusję z taką osobą. Najlepiej wtedy dążyć do wyciszenia siebie i też osoby chorej. Można też starać się nawiązać z nim kontakt. Wyjaśnić, że zachowuje się niewłaściwie, niestosownie. Jednak wiedz, że bardzo często bywa to niezwykle trudne. Jednak jeśli jest taka możliwość, warto podjąć próby. Może się uda.
